Toen kardinaal Mercier in het begin van de 20ste eeuw verklaarde dat de Nederlandse taal nooit een volwaardige cultuurtaal kon zijn noch een taal voor hoger onderwijs en academisch onderzoek, werd die stelling door Vlaamsgezinden weggehoond.
Maar daarmee was het probleem van de miskenning nog niet opgelost. Zelfs toen de universiteit van Gent in 1930 werd vernederlandst, was dit probleem evenmin van de baan. er was nog agitatie en strijd nodig ter bevordering van de wetenschap in Vlaanderen.
In dat kader werd in 1935 in Gent het tijdschrift Wetenschappelijke tijdingen opgericht, als een strijdblad voor de Vlaamse wetenschap. Vandaag hoeft Wetenschappelijke tijdingen die strijd niet langer te voeren. Het blad voert vandaag een andere strijd: het bereiken van de hoogste wetenschappelijke kwaliteit als het gaat om de geschiedschrijving van de Vlaamse (en Groot-Nederlandse) beweging.
Rik Van Cauwelaert en Frans-Jos Verdoodt brengen die uitzonderlijke geschiedenis van het tijdschrift tot leven. Ze kozen zestien spraakmakende opstellen uit de voorbije twee decennia van Wetenschappelijke tijdingen. Elke bijdrage behandelde onderwerpen die tot op vandaag gevoelig blijven, zoals de collaboratie, mythes als 1302 en het nationalisme.
"Het goede gevolg van het voortrekkerswerk van dit blad is dat we vandaag een beter, maar vooral een juister beeld hebben van het Vlaamse verleden en van de manier waarop dat verleden mee het heden heeft beïnvloed." (Rik Van Cauwelaert)
