Kennis van het verleden berust op bronnen. Zij leveren ons een spoor of een getuigenis van het menselijk handelen.
De bronnen dienen geselecteerd, gewikt en gewogen te worden. Dit wordt dan het proces van interpretatie.
Naast de 'harde' (objectieve) feiten, de uitwendig waarneembare handelingen, groeperen zich de opinies, de dromen, de emoties en de ideeën (subjectiviteit). Zij vinden hun vertaling in kronieken, cursiefjes, krantenartikels, persoonlijke brieven en memoires.
Opinies leggen de naakte feitelijkheid een kleurige mantel om de schouders en verrijken ons beeld van de werkelijkheid. Precies daarom zijn ze een waardevol studieobject. Zij typeren immers de mentaliteit van beschavingsgroepen en -periodes. Tevens bepalen zij in mindere of meerdere mate het verdere verloop van de gebeurtenissen.
Alle standpunten blijven in zekere zin strijdpunten omdat ze actueel bruikbaar zijn. Ze schakelen zich in in onze politiek, zoals die groeit en zich ent op staatkundige, economische, sociale, culturele en godsdienstige belangen.
Met deze selectie van reflecties op de gebeurtenissen in binnen- en buitenland tussen 20 maart 1989 en 15 november 1992, wil Frans-Jos Verdoodt zijn bijdrage leveren tot het beschouwen, interpreteren en relativeren van de geschiedenis. De reflecties vertalen de kijk van de auteur op de evenementen van het moment, als bron voor het historische onderzoek.
De geschiedeniswetenschap stelt zich wezenlijk de menselijke historie als bron, studieobject en doel. Maar dan wel als een tweesnijdend zwaard: “De mens als bron, de mens als doel” eist immers een tegengewicht, nl. de uitdrukkelijke belichting van het betrekkelijke in de menselijke uitspraken en gedragingen.
Hierin schuilt dan ook ‘het Danteske van de geschiedenis’.
