Verschaeve kalender 18 / 1985
s.l., 1985
Ingelmunster: Cyriel Verschaeve-stichting VZW, 1985
Kalender; 11,5 x 31 cm; kleur
Kalender met kleuren- en zwart-wit-afdrukken van foto’s en prenten (op verso steeds spreuk door C. Verschaeve) en als teksten (ook meestal door C. Verschaeve) per maand;
januari - Louwmaand / Mijn land is niet het land waarin ik leef, maar het land dat leeft in mij.
Februari - Sprokkelmaand / God bepaalt welk volk wij zijn, en wij hebben enkel te willen behoren tot het volk dat wij zijn.
Maart - Lentemaand / Wilt ge uw Kruis dragen, ‘t Kruis zal u dragen.
April - Grasmaand / In Vlaanderen pleegt elk geslacht verzaking van Vlaams geloof en Vlaamsen plicht. Was ‘t zo niet, de Vlaamse beweging ware allang opgelost.
Mei - Bloeimaand / God is daar in de natuur; haar schoonheid is zijn fluisterstem, de fluisterstem waarmee de liefde spreekt: Ik ben hier, gevoelt gij mij?
Juni - Zomermaand / Het eeuwig leven alleen, -en daar is geen “eeuwig” tenzij de “Eeuwige”- kan u staande houden. Waar anders zou Hij het einde wel wijzen als daar, waar het in het eindeloze verzinkt?
Juli - Hooimaand / Vlamingen, ge moogt niet vergeten! Waart ge persoonlijk gekrenkt; ge zoudt hoeven te vergeven. Maar de eer van uw volk behoort u niet toe.
Augustus - Oogstmaand / “Ik leef, ‘t feit van mijn leven brengt al de levensrechten mee, ‘k moet ze hebben” zo alleen spreekt men zonder schuld en schand.”
(bestelblad voor de Verschaeve kalender van 1986)
September - Herfstmaand / Jubilaris: Z.E.H. Elias Dupon. Geboortedag: 11 september 1910. Priesterwijding: 21 december 1935. Een man is een mensch die koppig de jongeling blijft die hij was.
Oktober - Wijnmaand / Zichem, 25 oktober 1885
November - Slachtmaand / Dood levert denkensstof aan heel het leven. Het einde maakt den weg klaar, dood het leven.
December - Wintermaand / Knapen werpen keien in den grond der waterputten, in de spleten der bergkloven, in den schoot der afgronden... keien mogen in de diepte liggen; doch waarom liggen zij, die zo gevoelig zijn, die zo klagen en zo sidderen, hier geworpen in den afgrond der afgronden van ‘t bestaan: de zee en de ziel? C. Verschaeve (Zeesymphonieën)