In 2020 schrijft Stefan Hertmans de roman De opgang. Het boek, waarin het leven en collaboratieverleden van Willem Verhulst als een rode draad doorheen loopt, vertelt hoe de gezinsleden de keuze van echtgenoot en vader beleven. Doordat de personages heel wat geschreven archief hebben achtergelaten, kan Hertmans het leven van het gezin enigszins reconstrueren.
Maar hoe de schrijver juist die oude dagboeken en vergeten memoires weer tot leven brengt en de vele geschreven woorden vertolkt naar een roman, blijkt geen eenvoudig proces.
Als romancier bewandel je al te vaak de dunne scheidingslijn tussen fictie en non-fictie. Zoals Stefan zegt: “De feiten zijn de feiten, maar de scènes heb ik mij natuurlijk ingebeeld.”
Hoe inspireert archief schrijvers? Welke betekenis geef je aan woorden uit het verleden? Dient archiefonderzoek louter als inspiratiebron of levert het ook historische aanknopingspunten die waarheidsgetrouw worden opgetekend?
We vroegen het aan Stefan Hertmans.
De film is een productie van...
