Internationale Archievendag

9 juni 2020 is het Internationale Archievendag. Een uitgelezen moment om kennis te maken met de unieke collecties van het ADVN, Amsab-ISG, AMVB, CAVA, KADOC-KU Leuven, Letterenhuis, Liberas/Liberaal Archief en Vai. Deze culturele archieven documenteren samen het verleden van Vlaanderen in al zijn verscheidenheid. Of je nu student, onderzoeker, leerkracht of erfgoedliefhebber bent, hun schatkamers staan ter beschikking van elke geïnteresseerde. Deze archieven en hun collecties zijn er namelijk door en voor iedereen.

Ter gelegenheid van de Internationale Archievendag zet het ADVN een unieke verzameling van 100 jaar oude postkaarten in de kijker. Het hoofdthema van deze prentbriefkaarten is het Bourgondische leven van de Antwerpse studentengilde ‘Eigen Taal, Eigen Zeden’. Deze katholieke Antwerpse gilde werd in 1887 opgericht om de vernederlandsing  van het onderwijs te bevorderen. De studenten noemden zichzelf ‘De Blauwvoeten’. Het gezelschap groeide uit tot een jolige studentenclub die elke week verzamelde in het Blauwvoetenkot, het Blauwvoetenkrocht, het Blauwvoetenhol, de Blauwvoetencel of de Blauwvoetenkelder om te musiceren, toneel te spelen, een voordracht te geven of gewoon een pintje te drinken. Het café en ontmoetingslokaal van ‘De Blauwvoeten’ genaamd ’t Koninkske lag in de Wolstraat in het centrum van Antwerpen. Ook wanneer de studenten elders vertoefden, bleven de gedachten bij hun stamcafé en zonden ze postkaarten naar dit adres.

compilatie.jpg

Deze curieuze verzameling postkaarten, 764 in totaal, ademt een sfeer van vakantie en vertier, uit lang vervlogen tijden. Het zijn ansichtkaarten uit binnen- en buitenland met natuurlandschappen, monumenten, kerken, prominente gebouwen, stadsgezichten, boerendorpjes of komische tafereeltjes, alfabetisch geordend van Aarschot tot Zottegem en met een postdatum tussen 1908 en 1914.

Een dagtrip naar het platteland, de kust of een bezoek aan een nabijgelegen stad was voor ‘De Blauwvoeten’ een ideale gelegenheid om een kaartje naar de medestudenten op te sturen. Op de achterzijde schepten ze maar al te graag op over hun culinaire avonturen en cafébezoekjes. De drinkebroers gaven elkaar ludieke namen: de nooit-water-drinkende-blauwvoeten, de Blauwvoetplakkers of de bij-dag-naar-huis-gaande-blauwvoeten.

In 1912 vierde het broederschap zijn 25ste verjaardag, maar bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog viel de werking van de gilde stil en werd die nadien niet meer hervat. De vriendschapsband onder ‘De Blauwvoeten’ bleef echter sluimerend aanwezig. De oude gewoonte om een kaartje naar ’t Koninkske in de Wolstraat te sturen, werd door sommige Blauwvoeten voor korte duur heropgepikt. Ondanks de goede voornemens om met elkaar in contact te blijven, doofde de kameraadschap omstreeks 1921 uit.